کاربران فضای مجازی ۴ روز مذاکرات مجلس برای رای اعتماد به کابینه‌ی دولت یازدهم را با دقت پیگیری کردند. خشم از لحن برخی نمایندگان، نگرانی برای آرا و حیرت از سکوت زنان نماینده برخی از واکنش‌های آن‌ها بود.
شامگاه پنج‌شنبه (۲۴ مرداد) نمایندگان مجلس شورای اسلامی بعد از ۴ روز بررسی سابقه و برنامه‌‌ی وزیران پیشنهادی، رای خود را اعلام کردند.
سه وزیر پیشنهادی برای وزارت آموزش و پرورش، وزارت علوم و وزارت ورزش و جوانان رای اعتماد نگرفتند. سه وزیری که بیشتر از سایر وزرا با قشر نوجوان و جوان سروکار دارند و به نظر می‌رسد مجلس اصولگرا با برنامه‌های دولت حسن روحانی برای قشر جوان مشکل جدی دارد.
کاربران شبکه‌های مجازی در چهار روز بحث و بررسی سوابق وزرای پیشنهادی با دقت مذاکرات صحن علنی مجلس را دنبال می‌کردند و به بحث‌ها واکنش نشان می‌دادند.
دویچه‌وله فارسی در آغاز بحث مجلس درباره‌ی وزیران پیشنهادی در صفحه‌ی فیسبوک خود از کاربران خواست تا نظرات خود درباره‌ی وزیران پیشنهادی را مطرح و آینده‌ی ساختار سیاسی ایران را بر فرض این‌که همه کابینه رای اعتماد گیرد، پیش‌بینی کنند.
کاربرانی که در این بحث مشارکت داشتند، نظرات متفاوتی را ابراز کردند. کاربری به نام مسعود اعتقاد داشت که آینده‌ی سیاسی ایران بستگی به میزان درایت و مقاومت روحانی در برابر فشارهای داخلی دارد. او نوشت:«روحانی به مناسبات بین‌المللی واقف است و می‌داند اگر نتواند وعده‌های خویش را محقق کند، این آخرین انتخابات همگانی با حضور پرشور مردم خواهد بود و وجهه او در مقابل افکار عمومی به شدت تخریب خواهد شد.»
برخی کاربران اعتقاد دارند آینده‌ی سیاسی ایران همچنان تنها در دستان آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی ایران است و حسن روحانی نمی‌تواند تغییری جدی در سیاست و رویکرد جمهوری اسلامی دهد. کاربری به نام عباد بختیاری نوشت:«وضعیت همان آش و همان کاسه است. تا وقتی جمهوری اسلامی با آمریکا بازی قهر و آشتی دارد، مشکل اقتصاد ایران حل نخواهد شد.»
کاربر دیگری با نام صفی آریا نیز نوشت:«روحانی مستقل تصمیم نمی‌گیرد، در ایران رهبر تصمیم‌های حیاتی را می‌گیرد و به نظر من این کابینه هم تغییرات جدی‌ای در امور نخواهد داد.»
کاربران عصبانی از لحن و استدلال‌های نمایندگان
در جریان مذاکرات ۴ روزه‌ی مجلس برای رای اعتماد به کابینه‌ی روحانی، واژه‌هایی مثل "آقازاده دله‌دزد"، "دستمال‌کش" و "چماق لری" از سوی برخی نمایندگان استفاده شد که واکنش و خشم بسیاری از کاربران شبکه‌های مجازی را به دنبال داشت. شعرخوانی نمایندگان در طول بحث‌ها و استفاده‌ی فراوان از واژه "فتنه" در صحبت‌ها نیز انتقاد کاربران را دامن زد.
مهدی خلجی، دین‌پژوه و نویسنده در صفحه‌ی فیسبوک خود نوشت:«نماینده‌های مجلس به جای استدلال شعر می‌خوانند. ذهنیت رمانتیک به جای رویکردی سنجیده و عقلانی به سیاست و جامعه، رهیافتی رمانتیک دارد و رمانتیک کردن قلمرو عمومی را تنها راه برای عمل در آن می‌بیند. این که بسیاری جمله‌سازی را با شعر سرودن یکی می‌گیرند به نوعی نشانه وضعیت خاص ذهن و زبان در جامعه ایران است.»
کاربری با نام مریم نوشت:« می‌گویند مجلس عصاره فضائل ملت است. اگر عصاره فضائل ملت ما این همه نماینده‌ی بی‌ادب و لات است، من با ملت دچار مشکل جدی شده‌ام.»
عده‌ای هم استدلال کردند که دیدن مذاکرات مجلس در این چند روز خود بهترین دلیل است که چرا باید در انتخابات بعدی مجلس مشارکت کرد و صندوق رای را تحریم نکرد. سورمه در وبلاگ خود نوشت:«یادم بماند هر اتفاقی که بیفتد، هرچقدر سرخوردگی، هرچقدر خشم، هرچقدر درد و ناامیدی، انتخابات مجلس را دیگر هرگز تحریم نکنم. به کمترین احتمالی که رای من یک آدم باسواد و معقولی را روانه‌ی این صندلی‌ها کند، دل ببندم و رای دهم. این چه مجلسی مفتضحی است آخر؟ این آدم‌ها می‌دانند اوضاع مملکت از چه قرار است اصلا؟»
واکنش‌ها به "اردوکشی خیابانی"
حسن روحانی در نطق خود پیش از رای‌گیری نمایندگان برای وزیران پیشنهادی با اشاره به وقایع بعد از انتخابات ریاست‌جمهوری سال ۱۳۸۸ گفت که عده‌ای در کشور "اردوکشی خیابانی" کرده و عده‌ای دیگر کهریزک برپا کردند. استفاده از عبارت اردوکشی خیابانی درباره‌ی معترضان به نتایج انتخابات پیشین، واکنش‌های متعددی میان کاربران برانگیخت.
کاربری در فیسبوک نوشت:« آقای روحانی عقلم می‌فهمد از نظر دیپلماسی و سیاسی باید می‌گفتی اردوکشی خیابانی تا کابینه‌ات را از ضرب بیشتر دور کنی، اما دلم می‌گوید لعنت به شرف شما که به ما این‌چنین گفتی.»
برخی کاربران معتقدند نباید از "اردوکشی خیابانی" ناراحت شد و منطقی باید اندیشید. البرز در صفحه‌ی فیسبوک خود نوشت:«روحانی نه موسوی است و نه کروبی و نه حتا خاتمی. او از نزدیکان هاشمی رفسنجانی است. اگرچه شاید ما، اهالی فتنه را، به کهریزکی‌ها ترجیح بدهد، اما چندان با ما هم‌داستان نبوده است. این طبیعی است، داد و بیداد کردن هم ندارد. یک پراگماتیست داخل سیستم، یک عمل‌گرای دست راستی با گرایشات نئولیبرالی هرگز به خیابان اعتقاد نداشته و نخواهد داشت. ما همدیگر را آن‌طور که بود، شناختیم.»
نویسنده وبلاگ "ناتور" هم نوشت:«آرمان‌گراهای انقلابی هرگز از میان نمی‌روند، تنها از "جنگ، جنگ تا پیروزی" به گیر دادن به "اردوکشی خیابانی" می‌رسند. گروه اول آنقدر شرایط، جهان و تهدیدها را شناختند که روزی تن دهند به نوشیدن جام زهر و کشور را نجات دهند، به نظرتان گروه دوم کی از آرمان‌گرایی محض به واقع‌گرایی می‌رسد؟»
انتقاد به سکوت زنان نماینده
در جریان ۴ روز مذاکرات و بحث مجلس درباره‌ی کابینه‌ی پیشنهادی حسن روحانی، هیچ یک از ۹ زن نماینده‌ی مجلس پشت تریبون نرفته و در موافقت یا مخالفت با وزیری اظهارنظر نکردند. این سکوت سنگین زنان نماینده انتقاد برخی کاربران را برانگیخت.
نعیمه در فیسبوک نوشت:«زنان نماینده عملا ثابت کردند که نقش آن‌ها چیزی در حد دکور و اسباب تزئین است. در این چند روز از دیوار هم صدا درآمد اما از زنان نماینده نه!»
رویا نیز نوشت:« راستی از زنان مجلس شورای اسلامی چه خبر؟هستند اصلا؟ نظری دارند اصلا؟ اصلا خواسته‌ای، توقعی، انتظاری از دولت یازدهم دارند؟ کسی خبر دارد که در پیچاپیچ کدام صندلی‌ها گم شده‌اند و حتا صدای نفس کشیدن‌شان هم به گوش نمی‌رسد؟»