تحمل صدای مخالف

بهترین توصیه رهبر به هیات دولت آن بود که: “تحمل شنیدن صدای مخالف را داشته باشید و از نقادی استقبال و استفاده کنید”.
به باور من برای جامعه‌ای که از استبداد دیرپا رنج می‌برد هیچ دارویی به اندازه نسخه فوق راه بر آزادی و مدارا و دیگر پذیری و در نهایت گذار به دموکراسی نمی‌گشاید. به همین دلیل آن را مهم ترین توصیه و نیاز امروز و فردای ایران و ایرانی و بلکه خاورمیانه می دانم.
کاش رهبر این توصیه را تنها به منتخبان مردم نکند بویژه وقتی اصلاح طلبان برگزیده می‌شوند و آن را به نهادهای انتصابی و مقامات منصوب خود نیز تعمیم دهد. به عبارت روشن چه خوب است رهبر‌ با همین صراحت و شفافیت مقامات قضایی بخصوص آقایان لاریجانی و اژه ای و نیز اعضای شورای نگهبان بویژه آقایان جنتی و یزدی و هم چنین فرماندهان سپاه و مسولان صدا و سیما را نیز به شنیدن صدای مخالف دعوت کند و اینکه از نقادی استقبال و استفاده کنند، نه اینکه با اولین نقد برای منتقدان پرونده‌ی قضایی تشکیل دهند.
از یاد نبریم که این توصیه برای مقامات قضایی بسیار کاربردی‌تر است زیرا به فرض که دولت و مجلس صدای مخالف را تحمل نکنند، بازهم منتقد و مخالف می‌تواند آزاد و امن و به‌راحتی نقد و مخالفت خود را بیان کند زیرا دولت نه دادگاه دارد نه سلاح و زندان. رادیو و تلویزیون نیز ندارد تا منتقد خود را بایکوت کند یا حتی تخریبش نماید! اما موقعیت رهبر و منصوبانش بویژه قوه قضاییه و سپاه و شورای نگهبان متفاوت است و با اولین انتقاد به نهادهای منصوب رهبری یا خود رهبر، منتقد ممکن است از بسیاری از حقوق مسلم خود محروم شود و حتی به زندان بیفتد!
بنا بر این رهبر می‌تواند با تاکید بر این توصیه مهم و استراتژیک اما برای همه اشخاص حقیقی و حقوقی شامل مسئولان منصوب خود و حتی شخص رهبر مسیر حاکمیت قانون و تثبیت چند صدایی در ایران را هموار کند.